Ook mijn speelgoed was eigenaardig
Wat doet de (schrijvende) mens als hij door het lot tot de naam Kurt Erich Suckert is veroordeeld? Dan kiest hij een pseudoniem, en dat is wat Curzio Malaparte (1897-1957), een Toscaan met een Duitse vader, op zevenentwintigjarige leeftijd deed; een paar jaar later werd het officieel. Die achternaam koos hij, zo meen ik ooit ergens te hebben gelezen, omdat Bonaparte ten onder was gegaan, dus als hij het tegendeel zou kiezen, zou het alleen maar bergopwaarts gaan. De keuze voor zijn pseudoniem verraadt een (romantische) interesse voor de irrationele kant van het leven c.q. het kwaad, die ook af en toe glinstert op de bladzijden van zijn onlangs vertaalde Dagboek van een vreemdeling in Parijs (postuum, 1966). (meer…)